Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

a child

  • 1 parvulus

    child, infant, young, little / very small, tiny

    Latin-English dictionary of medieval > parvulus

  • 2 gravidus

        gravidus adj.    [2 GAR-], laden, filled, full, swollen: corpus, fruit-laden, C. poët.: nubes, O.: aristae, loaded, V.: uber, V.: semine terrae, O.: ubera vitali rore: pharetra sagittis, H.: urbs bellis, V.: Italia imperiis, V.— Burdened, pregnant, with child, with young: ex te, T.: de semine Iovis, O.: uxor: pecus, V.: (equae) vento, V.
    * * *
    I
    gravida, gravidum ADJ
    pregnant, heavy w/child; ladened, weighted down with; filled
    II
    gravida, gravidum ADJ
    pregnant, heavy with child; laden/swollen/teeming; weighed down; rich/abundant

    Latin-English dictionary > gravidus

  • 3 puer

        puer erī, m    [3 PV-], a male child, boy, lad, young man (usu. till the age of seventeen): aliquam puero nutricem para, T.: id est semper esse puerum: laudator temporis acti Se puero, when he was a boy, H.: puerum filium regis secum adducentes, L.: doctus a puero, from a boy: ad eas artīs, quibus a pueris dediti fuimus, from boyhood: ex pueris excessit, ceased to be a child: miserande puer, i. e. Pallas, V.: semper fac puer esse velis, i. e. a bachelor, O.: de te largitor, puer, boy, T.— Plur, children: infantium puerorum incunabula: Dum pueris omnis pater pallet, H.— A little son, son: Ascanius puer, V.: Venerem et illi haerentem puerum canebat, H.: deorum pueri, H.— A boy, attendant, servant, slave: unus ex tantā familiā: Persicos odi, puer, apparatūs, H.: Cena ministratur pueris tribus, H.: pueri regii aput Macedonas, royal pages, L.
    * * *
    boy, lad, young man; servant; (male) child

    Latin-English dictionary > puer

  • 4 alumnus

    ălumnus, a, um, adj. [qs. contr. of alomenos, from alo].
    I.
    That is nourished, brought up; for the most part subst.
    A.
    ălumnus, i, m., a nursling, a pupil, foster-son.
    1.
    Lit. (most freq. in the poets.): desiderio alumnūm ( = alumnorum), Pac. ap. Non. 243, 6 (Trag. Rel. p. 116 Rib.):

    erus atque alumnus tuus sum,

    Plaut. Merc. 4, 5, 7:

    quid voveat dulci nutricula majus alumno?

    Hor. Ep. 1, 4, 8; Verg. A. 11, 33:

    Tityon, terrae omniparentis alumnum,

    id. ib. 6, 595; so Ov. M. 4, 524; cf.

    with 421: legionum alumnus,

    i. e. brought up in the camp, Tac. A. 1, 44; cf. id. 1, 41:

    Vatinius sutrinae tabernae alumnus,

    id. ib. 15, 34:

    suum flevit alumnum,

    Val. Fl. 8, 94: alumni hominum peccatorum, * Vulg. Num. 32, 14.—Of the inhabitants of a country (cf. altrix):

    Italia alumnum suum summo supplicio fixum videret,

    Cic. Verr. 2, 5, 66;

    of cattle: Faune, abeas parvis Aequus alumnis,

    Hor. C. 3, 18, 3; so id. ib. 3, 23, 7.—
    2.
    Trop.:

    ego itaque pacis, ut ita dicam, alumnus,

    Cic. Phil. 7, 3:

    alumnus fortunae,

    a child of fortune, Plin. 7, 7, 5, § 43.—Hence, of pupils:

    Platonis alumnus,

    pupil, disciple, Cic. Fin. 4, 26:

    alumnus disciplinae meae,

    id. Fam. 9, 14.—
    B.
    ălumna, ae, f., a foster-daughter, a pupil:

    nostra haec alumna,

    Plaut. Cist. 4, 2, 96:

    Italia omnium terrarum alumna eadem et parens (i. e. quae ab aliis terris alitur),

    Plin. 3, 5, 6, § 39:

    aliquam filiam et alumnam praedicare,

    Suet. Claud. 39:

    trepidam hortatur alumnam,

    Val. Fl. 5, 358.—Of frogs: aquai dulcis alumnae, Poët. ap. Cic. Div. 1, 9, 15.— Trop.: cana veritas Atticae philosophiae alumna, truth, the foster-child of Attic philosophy, Varr. ap. Non. 243, 2: jam bene constitutae civitatis quasi alumna quaedam, eloquentia, the foster-child of an already well-ordered state, * Cic. Brut. 12, 45:

    cliens et alumna Urbis Ostia (as a colony of the same),

    Flor. 3, 21.—
    C.
    The neutr.:

    numen alumnum,

    Ov. M. 4, 421.—
    II.
    In late Lat., act., nourishing; or subst., nourisher, one who brings up or educates:

    cygnus alumna stagna petierat,

    Mart. Cap. 1, p. 11.—Hence Isidorus: et qui alit et alitur, alumnus dici potest, Orig. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > alumnus

  • 5 infans

    in-fans ( infas, Momms. Inscr. R. N. 66; 5376; Inscr. Grut. 688, 2), fantis ( gen. plur. infantium, but infantum, Plin. Ep. 9, 20, 14), adj. [in-for], that cannot speak, without speech, mute, speechless (class.):

    seu rubra Canicula findet Infantes statuas,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    filius Croesi,

    Gell. 5, 9, 1:

    scribit Herodotus, Croesi filium, cum infans esset, locutum,

    Cic. Div. 1, 53, 121.—
    II.
    Transf., not capable of speech, not eloquent:

    infantes et insipientes homines,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Comp.: infantior, quam meus est mulio, Varr. ap. Non. 56, 11:

    omnino nihil accusatore Lentulo subscriptoribusque ejus infantius,

    Cic. Q. Fr. 3, 4 init.Sup.:

    ut timerem, si nihil dixissem, ne infantissimus existimarer,

    incapable of speaking, Cic. Clu. 18, 51; cf.:

    historia neque nimis infans, neque perfecte diserta,

    id. Brut. 26, 101.—
    B.
    Not yet able to speak, young, little, infant:

    infantes pueri,

    Cic. de Or. 2, 39, 162; cf. Varr. L. L. 6, § 64 Müll.:

    infantium puerorum incunabula,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153:

    pupilla,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 153:

    filius,

    id. Clu. 9, 27:

    filia,

    Suet. Ner. 35.—

    Of the young of the brute creation: pulli,

    Plin. 10, 33, 49, § 92:

    catuli,

    id. 29, 5, 32, § 100.— Of a plant, little:

    boletus,

    Plin. 22, 22, 46, § 93:

    ova,

    fresh, Ov. M. 4, 518.—
    III.
    Esp. as subst.: infans, fantis, com. gen.
    a.
    In gen., a young or little child, an infant, babe:

    natura movet infantem,

    Cic. Fin. 2, 11, 33:

    non mulieribus, non infantibus pepercerunt,

    Caes. B. G. 7, 28:

    parvi,

    Lucr. 1, 184:

    in Sabinis incertus infans natus, masculus an femina esset,

    Liv. 31, 12 med.:

    rusticus,

    Juv. 3, 176; 9, 60:

    crassus,

    id. 13, 163; 14, 168:

    infantem suam reportavit,

    Quint. 6, 1, 39:

    infantumque animae flentes,

    Verg. A. 6, 427:

    semestris,

    Liv. 21, 62:

    ab infante,

    from infancy, Col. 1, 8, 2; so,

    ab infantibus (of more than one),

    Cels. 7, 7, 15.—
    b.
    Esp., of the unborn child:

    infantem in utero matris Io triumphe clamasse,

    Liv. 24, 10 fin.
    B.
    Of or belonging to an infant, infantine:

    pectoraque absorbent avidis infantia linguis,

    Ov. F. 6, 145:

    infantia ossa,

    id. M. 4, 517:

    guttura,

    id. ib. 4, 229:

    tutus ut infanti vagiat ore puer,

    id. F. 4, 208:

    manus,

    id. H. 9, 86:

    umbrae,

    of departed infants, id. ib. 11, 119.—
    C.
    Childish, like a child. —Hence,
    1.
    Silly:

    illa Hortensiana omnia fuere infantia,

    Cic. Att. 10, 18, 1.—
    2.
    Speechless, not expressing itself in words:

    pudor,

    Hor. S. 1, 6, 57. —
    IV.
    For infandus, unutterable, unheard of (anteclass.): facinus, Att. ap. Non. 56, 12 (Trag. Fragm. v. 189 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > infans

  • 6 infas

    in-fans ( infas, Momms. Inscr. R. N. 66; 5376; Inscr. Grut. 688, 2), fantis ( gen. plur. infantium, but infantum, Plin. Ep. 9, 20, 14), adj. [in-for], that cannot speak, without speech, mute, speechless (class.):

    seu rubra Canicula findet Infantes statuas,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    filius Croesi,

    Gell. 5, 9, 1:

    scribit Herodotus, Croesi filium, cum infans esset, locutum,

    Cic. Div. 1, 53, 121.—
    II.
    Transf., not capable of speech, not eloquent:

    infantes et insipientes homines,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Comp.: infantior, quam meus est mulio, Varr. ap. Non. 56, 11:

    omnino nihil accusatore Lentulo subscriptoribusque ejus infantius,

    Cic. Q. Fr. 3, 4 init.Sup.:

    ut timerem, si nihil dixissem, ne infantissimus existimarer,

    incapable of speaking, Cic. Clu. 18, 51; cf.:

    historia neque nimis infans, neque perfecte diserta,

    id. Brut. 26, 101.—
    B.
    Not yet able to speak, young, little, infant:

    infantes pueri,

    Cic. de Or. 2, 39, 162; cf. Varr. L. L. 6, § 64 Müll.:

    infantium puerorum incunabula,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153:

    pupilla,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 153:

    filius,

    id. Clu. 9, 27:

    filia,

    Suet. Ner. 35.—

    Of the young of the brute creation: pulli,

    Plin. 10, 33, 49, § 92:

    catuli,

    id. 29, 5, 32, § 100.— Of a plant, little:

    boletus,

    Plin. 22, 22, 46, § 93:

    ova,

    fresh, Ov. M. 4, 518.—
    III.
    Esp. as subst.: infans, fantis, com. gen.
    a.
    In gen., a young or little child, an infant, babe:

    natura movet infantem,

    Cic. Fin. 2, 11, 33:

    non mulieribus, non infantibus pepercerunt,

    Caes. B. G. 7, 28:

    parvi,

    Lucr. 1, 184:

    in Sabinis incertus infans natus, masculus an femina esset,

    Liv. 31, 12 med.:

    rusticus,

    Juv. 3, 176; 9, 60:

    crassus,

    id. 13, 163; 14, 168:

    infantem suam reportavit,

    Quint. 6, 1, 39:

    infantumque animae flentes,

    Verg. A. 6, 427:

    semestris,

    Liv. 21, 62:

    ab infante,

    from infancy, Col. 1, 8, 2; so,

    ab infantibus (of more than one),

    Cels. 7, 7, 15.—
    b.
    Esp., of the unborn child:

    infantem in utero matris Io triumphe clamasse,

    Liv. 24, 10 fin.
    B.
    Of or belonging to an infant, infantine:

    pectoraque absorbent avidis infantia linguis,

    Ov. F. 6, 145:

    infantia ossa,

    id. M. 4, 517:

    guttura,

    id. ib. 4, 229:

    tutus ut infanti vagiat ore puer,

    id. F. 4, 208:

    manus,

    id. H. 9, 86:

    umbrae,

    of departed infants, id. ib. 11, 119.—
    C.
    Childish, like a child. —Hence,
    1.
    Silly:

    illa Hortensiana omnia fuere infantia,

    Cic. Att. 10, 18, 1.—
    2.
    Speechless, not expressing itself in words:

    pudor,

    Hor. S. 1, 6, 57. —
    IV.
    For infandus, unutterable, unheard of (anteclass.): facinus, Att. ap. Non. 56, 12 (Trag. Fragm. v. 189 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > infas

  • 7 puer

    pŭer, ĕri (old voc. puere, Plaut. As. 2, 3, 2; 5, 2, 42; id. Most. 4, 2, 32 et saep.; Caecil. and Afran. ap. Prisc. p. 697 P.; gen. plur. puerūm, Plaut. Truc. 4, 2, 50), m. (v. infra) [root pu-, to beget; v. pudes; and cf. pupa, putus], orig. a child, whether boy or girl:

    pueri appellatione etiam puella significatur,

    Dig. 50, 16, 163.—Thus, as fem.: sancta puer Saturni filia, regina, Liv. And. ap. Prisc. p. 697 P.:

    prima incedit Cereris Proserpina puer,

    i.e. daughter of Ceres, Naev. ib. p. 697 P.: mea puer, mea puer, Poët. ap. Charis. p. 64 P.; Ael. Stil. and As. ib. p. 64 P.—Hence, freq. in the plur. pueri, children, in gen., Plaut. Poen. prol. 28; 30:

    infantium puerorum incunabula,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153:

    cinis eorum pueros tarde dentientes adjuvat cum melle,

    Plin. 30, 3, 8, § 22; Hor. Ep. 1, 7, 7; id. C. 4, 9, 24.—
    II.
    In partic.
    1.
    A male child, a boy, lad, young man (strictly till the seventeenth year, but freq. applied to those who are much older):

    puero isti date mammam,

    Plaut. Truc. 2, 5, 1:

    aliquam puero nutricem para,

    Ter. Hec. 4, 4, 104; 5, 2, 4:

    homini ilico lacrimae cadunt Quasi puero,

    id. Ad. 4, 1, 21:

    quo portas puerum?

    id. And. 4, 3, 7:

    nescire quid antea quam natus sis, acciderit, id est semper esse puerum,

    Cic. Or. 34, 120; Ov. P. 4, 12, 20:

    laudator temporis acti Se puero,

    when he was a boy, Hor. A. P. 173; cf.:

    foeminae praetextatique pueri et puellae,

    Suet. Claud. 35.—A puero, and with plur. verb, a pueris (cf. Gr. ek paidos, ek paidôn), from a boy, boyhood, or childhood (cf. ab):

    doctum hominem cognovi, idque a puero,

    Cic. Fam. 13, 16, 4; id. Ac. 2, 3, 8:

    diligentiā matris a puero doctus,

    id. Brut. 27, 104;

    Hor S. 1, 4, 97: ad eas artes, quibus a pueris dediti fuimus,

    Cic. de Or. 1, 1, 2.—In like manner: ut primum [p. 1487] ex pueris excessit Archias, as soon as he ceased to be a child, Cic. Arch. 3, 4.—
    2.
    A grown-up youth, young man, Cic. Fam. 2, 1, 2:

    puer egregius praesidium sibi primum et nobis, deinde summae rei publicae comparavit, of Octavian at the age of nineteen,

    id. ib. 12, 25, 4 (cf. Vell. 2, 61, 1; Tac. A. 13, 6); cf.

    of the same: nomen clarissimi adulescentis vel pueri potius,

    Cic. Phil. 4, 1, 3;

    of Scipio Africanus, at the age of twenty,

    Sil. 15, 33; 44 (coupled with juvenis, id. 15, 10 and 18);

    of Pallas, in military command,

    Verg. A. 11, 42.—
    3.
    An unmarried man, a bachelor, Ov. F. 4, 226.—
    4.
    As a pet name, or in familiar address, boy, fellow, Cat. 12, 9; Ter. Ad. 5, 8, 17.—
    B.
    Transf.
    1.
    A little son, a son ( poet.), Plaut. Am. 5, 1, 72:

    Ascanius puer,

    Verg. A. 2, 598:

    tuque (Venus) puerque tuus (Cupido),

    id. ib. 4, 94; cf. Hor. C. 1, 32, 10:

    Latonae puer,

    id. ib. 4, 6, 37:

    Semeles puer,

    id. ib. 1, 19, 2:

    deorum pueri,

    id. A. P. 83; 185.—
    2.
    A boy for attendance, a servant, slave:

    cedo aquam manibus, puer,

    Plaut. Most. 1, 3, 150; Cic. Rosc. Am. 28, 77:

    Persicos odi, puer, apparatus,

    Hor. C. 1, 38, 1; 2, 11, 18; 4, 11, 10:

    hic vivum mihi cespitem ponite, pueri,

    id. ib. 1, 19, 14:

    cena ministratur pueris tribus,

    id. S. 1, 6, 116:

    tum pueri nautis, pueris convicia nautae Ingerere,

    id. ib. 1, 5, 11:

    regii,

    royal pages, Liv. 45, 6; Curt. 5, 2, 13:

    litteratissimi,

    Nep. Att. 13, 3; Juv. 11, 59; Dig. 50, 16, 204.—
    * 3.
    As adj., youthful:

    puera facies,

    Paul. Nol. Carm. 25, 217.

    Lewis & Short latin dictionary > puer

  • 8 ādoptiō

        ādoptiō ōnis, f    [adopto], a taking as a child, adoption: ius adoptionis: dare filium in adoptionem, L.
    * * *
    adoption of child; adoption into family; grafting (plant)

    Latin-English dictionary > ādoptiō

  • 9 īnfāns

        īnfāns fantis, adj. with comp. and sup.    [2 in + for], that cannot speak, without speech, mute, speechless: statuae, H.: filium, cum infans esset, locutum.—Poor of speech, not eloquent: homines: pudor, i. e. embarrassment, H.: nihil accusatore infantius: ne infantissimus existimarer, incapable of speaking.—Not able to speak, young, little, infant pueri: pupilla: puella, H.: ova, fresh, O.— As subst m. and f a little child, infant, babe: natura movet infantem: infantibus parcere, Cs.: rusticus, Iu.: infantumque animae flentes, V.: formosissimus, O.: in utero matris, L.—Of an infant, infantine: Pectora, O.: os, O.: umbrae, of departed infants, O.—Childish, silly: illa omnia fuere infantia.
    * * *
    I
    (gen.), infantis ADJ
    speechless, inarticulate; new born; childish, foolish
    II
    infant; child (Bee)

    Latin-English dictionary > īnfāns

  • 10 puella

        puella ae, f dim.    [puer], a female child, girl, maiden, lass: puellam parere, T.: puella infans, H.: audi, Luna, puellas, H.: puellarum chorus, H.: proditor puellae risus, H.: Danai puellae, i. e. daughters, H.— A young female, young woman, young wife: puellae Iam virum expertae, H.: laborantes utero puellae, H.: viduae cessate puellae, O.
    * * *
    girl, (female) child/daughter; maiden; young woman/wife; sweetheart; slavegirl

    Latin-English dictionary > puella

  • 11 spurius

    I
    Spurius (Roman praenomen); (abb. Sp.)
    II
    spuria, spurium ADJ
    spurious, false; of illegimate birth
    III
    bastard, son of an unknown father; illegitimate child, spurious child

    Latin-English dictionary > spurius

  • 12 bullatus

    bullātus, a, um, adj. [bulla].
    I.
    (Acc. to bulla, I. B.) Quickly passing; acc. to others, inflated, bombastic:

    nugae,

    Pers. 5, 19.—
    II.
    (Acc. to bulla, II.) Furnished with a boss or stud:

    cingulum,

    Varr. L. L. 5, § 116 Müll.—Of the heavens, studded with stars:

    aether,

    Fulg. Myth. 1, p. 24 Munck. —
    III.
    (Acc. to bulla, III.) Wearing a bulla about the neck: puer, Scip. Afr. ap. Macr. S. 2, 10, 7:

    statua,

    of a child, Val. Max. 3, 1, 1:

    heres,

    yet a child, Juv. 14, 5; cf. Petr. 60, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > bullatus

  • 13 educo

    1.
    ē-dūco, xi, ctum, 3 ( imper., educe, Plaut. Pers. 4, 1, 11; id. Stich. 5, 6, 1:

    educ,

    Cic. Cat. 1, 5, 10; Alcim. 5, 248 al.— Inf. pass. parag., educier, Plaut. Truc. 5, 16), v. a., to lead forth, draw out, bring away (very freq. and class.).
    I.
    In gen.:

    novam nuptam foras,

    Plaut. Cas. 4, 3, 1;

    so with personal objects, fidicinam,

    id. Ep. 3, 4, 36 (opp. introducere):

    eram,

    id. Mil. 4, 6, 53:

    virginem,

    id. Pers. 4, 1, 11; Cic. Q. Fr. 3, 3 fin. al.; cf.

    also: populum e comitio,

    Varr. R. R. 1, 2, 9:

    mulierem ab domo secum,

    Caes. B. G. 1, 53, 4:

    rete foras,

    Plaut. Truc. 1, 1, 18; cf.:

    pisces everriculo in litus,

    Varr. R. R. 3, 17, 7:

    radicem e terra,

    id. ib. 3, 10, 5:

    gladium,

    Caes. B. G. 5, 44, 8; Sall. C. 51, 36; cf.:

    gladium e vagina,

    Cic. Inv. 2, 4, 14:

    gladium,

    Vulg. Marc. 14, 47 al.:

    sortem,

    Cic. Verr. 2, 2, 51 fin.; cf.:

    aliquos ex urna,

    id. ib. 2, 2, 17:

    tribus,

    id. Agr. 2, 8, 21:

    telum corpore,

    Verg. A. 10, 744; cf. Plin. 7, 20, 19, § 83 et saep.:

    lacum (with emittere),

    Cic. Div. 1, 44, 100; cf.

    fistulam,

    Varr. R. R. 3, 14, 2:

    aquam in fossas,

    Plin. 18, 19, 49, § 179; Dig. 8, 3, 29:

    se foras,

    to go out, Ter. Hec. 3, 3, 4 Ruhnk. ad loc.; cf.:

    se multitudini,

    to withdraw one's self from the multitude, Sen. Vit. Beat. 2 fin.
    II.
    In partic.
    A.
    In all periods.
    1.
    Pub. law t. t.
    a.
    To bring, summon before court (cf. duco, I. B. 1.):

    cum in jus ipsum eduxi,

    Cic. Verr. 2, 3, 47; cf.:

    ex domo in jus,

    Quint. 7, 8, 6: SI. QVIS. EORVM. AD. ME. EDVCTVS. FVERIT., Edict. Praet. ap. Gell. 11, 17, 2:

    aliquem ad consules,

    Cic. Planc. 23;

    and simply aliquem,

    id. Verr. 2, 2, 26 Zumpt N. cr.; 2, 2, 37; 2, 3, 65.—Once also, to bring up or lead away for punishment (for which more commonly duco; v. Cic. Verr. 2, 2, 26):

    ad tintinnaculos educi viros,

    Plaut. Truc. 4, 3, 8.—
    b.
    Of persons in office, to take out with one to one's province: quos educere invitos in provinciam non potuit, eos retinere qui potuit? Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 10, 76; so,

    medicum secum,

    id. Pis. 34.—
    2.
    Milit. t. t., to lead forth, march out troops (very freq. in Caes.):

    Teleboae ex oppido Legiones educunt suas,

    Plaut. Am. 1, 1, 63:

    praesidium ex oppido (opp introducere),

    Caes. B. C. 1, 13, 2:

    cohortes ex urbe,

    id. ib. 1, 12, 2:

    exercitum ab urbe,

    Liv. 3, 21:

    copias e castris,

    Caes. B. G. 1, 50, 1; 2, 8 fin.; 7, 13, 1; 7, 80, 1; id. B. C. 1, 43, 3 et saep.; Liv. 31, 37 al.;

    for which also: copias castris,

    Caes. B. G. 1, 51, 2; 4, 13 fin.; id. B. C. 1, 68, 1; Verg. A. 11, 20;

    legiones ex hibernis,

    Caes. B. G. 1, 10, 3; 5, 27, 9; 7, 10, 1; Liv. 40, 39:

    ex finibus,

    Caes. B. G. 4, 1, 4 et saep.; cf.

    also: impedimenta ex castris,

    id. ib. 7, 68, 1.—Without designating the term. a quo:

    cohortes,

    Caes. B. G. 3, 26, 2; id. B. C. 1, 41, 2; 1, 64, 6; Sall. J. 68, 2; Liv. 39, 15; Front. Strat. 1, 5, 22 et saep.; cf.: exercitum foras, Cato ap. Gell. 15, 13, 5:

    exercitum in expeditionem,

    Cic. Div. 1, 33, 72:

    copias adversus Afranium,

    Front. Strat. 1, 5, 9; 2, 2, 5 et saep.—And absol. of the general himself, to move out, march out (so mostly in Liv.; cf.

    duco): ex hibernis,

    Caes. B. G. 7, 10, 1:

    ex oppido,

    id. ib. 7, 81, 3; cf.:

    tribus simul portis,

    Liv. 41, 26:

    ad legionem Pompeii duplici acie eduxit,

    Caes. B. G. 3, 67, 3:

    in aciem,

    Liv. 1, 23; 8, 9; 21, 39; Front. Strat. 2, 1, 5, al. —
    3.
    Naut. t. t., to bring out a ship from the harbor, to put to sea:

    naves ex portu,

    Caes. B. C. 1, 57, 2; 2, 22, 5; 3, 26, 2;

    also: classem portu,

    Plin. 2, 12, 9, § 55.—Hence,
    b.
    Transf., of goods, to export:

    equos ex Italia,

    Liv. 43, 5, 9 (cf.:

    extra provinciam ducere,

    Dig. 49, 16, 12, § 1).—
    4.
    In midwifery, t. t., to assist at birth:

    attractus infantem educit,

    Cels. 7, 29 med.:

    per ipsas manus (infans) commode educitur,

    id. ib. — So of birds, to bring out of the egg, to hatch:

    pullos suos,

    Plaut. Poen. 1, 2, 143; so,

    fetum,

    Plin. 10, 54, 75, § 152 (with excludere); 9, 10, 12, § 37.—Hence,
    b.
    Transf.
    (α).
    To bring up, rear, a child (usually with reference to bodily nurture and support; while 2. educo refers usually to the mind; but the distinction is not strictly observed; cf. Krebs, Antibarb. p. 395), to educate:

    non possunt militares pueri setanio educier,

    Plaut. Truc. 5, 16:

    bene ego istam eduxi meae domi et pudice,

    id. Curc. 4, 2, 32; id. Most. 1, 3, 29; id. Rud. 1, 3, 38; Ter. And. 5, 4, 8; id. Heaut. 2, 1, 14 al.; Cic. de Or. 2, 28, 124; Liv. 1, 39 fin.; 21, 43 Drak.; Tac. A. 1, 4; 41; Prop. 3, 9, 51 (4, 8, 51 M.); Verg. A. 7, 763; 8, 413; Col. 3, 10, 16; Curt. 3, 12, 16 al.— Trop.:

    senex plane eductus in nutricatu Venerio,

    Plaut. Mil. 3, 1, 55.—
    (β).
    In gen., to bear, to produce = edere, Verg. A. 6, 765; 779: aura educit colores, * Cat. 64, 90.—
    5.
    In vulg. lang., to drink off, toss off, Plaut. Stich. 5, 5, 18; 5, 6, 1.—With a punning allusion to the signif. 4. b. a, Plaut. Am. 1, 1, 274.—
    B.
    Since the Aug. period.
    1.
    Of motion in an upward direction (cf. effero and erigo), to draw up, to raise:

    (Ortygia me) superas eduxit sub auras,

    Ov. M. 5, 641; 3, 113; cf.

    trop.: (Pindarus) vires animumque moresque aureos educit in astra,

    Hor. C. 4, 2, 23 (cf.:

    sustulit in astra,

    Cic. Att. 2, 25).—
    b.
    With the accessory idea of making, to rear, erect, build up:

    turrim summis sub astra Eductam tectis,

    Verg. A. 2, 461; cf.:

    aram sepulcri caelo,

    id. ib. 6, 178; imitated by Sil. 15, 388:

    molem caelo,

    Verg. A. 2, 186:

    turres altius,

    Tac. A. 12, 16; id. H. 4, 30:

    pyramides instar montium,

    id. A. 2, 61:

    moenia caminis Cyclopum,

    Verg. A. 6, 630; cf.:

    moles quam eductam in Rhenum retulimus,

    Tac. H. 5, 18.—
    2.
    Of time, to pass, spend (cf. duco, II. B. 3. b.):

    pios annos,

    Prop. 2, 9, 47:

    insomnem noctem ludo,

    Stat. Th. 2, 74:

    somnos sub hiberno caelo,

    Sil. 11, 405:

    nimbos luxu,

    Val. Fl. 2, 371.
    2.
    ēdŭco, āvi, ātum, 1, v. a. [1. educo, II. A. 4. b.], to bring up a child physically or mentally, to rear, to educate (very freq. and class.): educit obstetrix, educat nutrix, instituit paedagogus, docet magister, Varr. ap. Non. 447, 33 (but this distinction is not strictly observed; see the foll. and 1. educo, II. A. 4. b.).
    I.
    Prop.:

    hera educavit (puellam) magna industria,

    Plaut. Cas. prol. 44 sq.:

    Athenis natus altusque educatusque Atticis,

    id. Rud. 3, 4, 36:

    bene pudiceque educatu'st usque ad adolescentiam,

    id. Capt. 5, 3, 16 et saep.; cf. id. Men. 5, 5, 7; id. Trin. 2, 4, 111 al.; Att. ap. Non. 422, 14; Ter. Eun. 1, 2, 37; id. Ad. 3, 4, 49; Cic. Lael. 20, 75; id. Rep. 2, 21; id. de Or. 1, 31; Ov. F. 6, 487; id. M. 3, 314; Vulg. Psa. 22, 2. —
    II.
    Transf., to bring up, rear, foster, train, educate:

    neque enim hac nos patria lege genuit aut educavit, ut, etc.,

    Cic. Rep. 1, 4; id. Or. 13 fin.; cf.:

    ars dicendi ea, quae sunt orta jam in nobis et procreata, educat atque confirmat,

    id. de Or. 2, 87, 356:

    in his (scholis) educatur orator,

    Quint. 9, 2, 81:

    oratorem, id. prooem. § 5: illos in disciplina,

    Vulg. Ephes. 6, 4.—
    B.
    Poet. and in post-Aug. prose, of plants or animals, to nourish, support, produce:

    quod pontus, quod terra, quod educat aër Poscit,

    Ov. M. 8, 832; cf. id. Pont. 1, 10, 9:

    vitis mitem uvam,

    Cat. 62, 50:

    pomum, non uvas (ager),

    Ov. Pont. 1, 3, 51:

    herbas (humus),

    id. M. 15, 97:

    Caecuba,

    Plin. 16, 37, 67, § 173:

    florem (imber),

    Cat. 62, 41 al.:

    lepores, apros,

    Hor. Ep. 1, 15, 22.—
    C.
    To possess, hold (cf. nutrire = trephein), Verg. Cul. 13.

    Lewis & Short latin dictionary > educo

  • 14 gnaticidium

    nātĭcīdĭum or ‡ gnātĭcīdĭum, ii, n. [natus-caedo], the murdering of one's son or child, child-murder: gnaticidium, teknoktonia, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > gnaticidium

  • 15 Liber

    1.
    līber, ĕra, ĕrum (old form, loebesum et loebertatem antiqui dicebant liberum et libertatem. Ita Graeci loibên et leibein, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.; cf. 2. Liber), adj. [Gr. root liph-, liptô, to desire; cf. Sanscr. lub-dhas, desirous; Lat. libet, libido], that acts according to his own will and pleasure, is his own master; free, unrestricted, unrestrained, unimpeded, unshackled; independent, frank, open, bold (opp. servus, servilis).
    I.
    In gen.; constr. absol., with ab, the abl., and poet. also with gen.
    (α).
    Absol.:

    dictum est ab eruditissimis viris, nisi sapientem liberum esse neminem. Quid est enim libertas? Potestas vivendi ut velis,

    Cic. Par. 5, 1, 33:

    an ille mihi liber, cui mulier imperat, cui leges imponit, praescribit, jubet, vetat? etc.,

    id. ib. 5, 2, 36:

    ad scribendi licentiam liber,

    id. N. D. 1, 44, 123:

    agri immunes ac liberi,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 166:

    integro animo ac libero causam defendere,

    unprejudiced, unbiased, id. Sull. 31, 86:

    liberi ad causas solutique veniebant,

    not under obligations, not bribed, id. Verr. 2, 2, 78 § 192; cf.:

    libera lingua,

    Plaut. Cist. 1, 2, 9:

    cor liberum,

    id. Ep. 1, 2, 43:

    vocem liberam mittere adversus aliquem,

    Liv. 35, 32, 6:

    libera verba animi proferre,

    Juv. 4, 90: judicium [p. 1057] audientium relinquere integrum ac liberum, Cic. Div. 2, 72, 150:

    aliquid respuere ingenuo liberoque fastidio,

    id. Brut. 67, 236:

    libero tempore, cum soluta nobis est eligendi optio,

    id. Fin. 1, 10, 33:

    tibi uni vexatio direptioque sociorum impunita fuit ac libera,

    id. Cat. 1, 7, 18:

    pars quaestionum vaga et libera et late patens,

    id. de Or. 2, 16, 67:

    liberum arbitrium eis populo Romano permittente,

    Liv. 31, 11 fin.; cf. id. 37, 1, 5:

    mandata,

    full powers, unlimited authority, id. 37, 56; 38, 8:

    fenus,

    unlimited, id. 35, 7: custodia, free custody (i. e. confinement to a house or to a town), id. 24, 45; Vell. 1, 11, 1;

    v. custodia, II.: legatio, v. legatio: suffragia,

    the right of voting freely, Juv. 8, 211:

    locus,

    free from intruders, undisturbed, secure, Plaut. Poen. 1, 1, 49; 3, 2, 25; id. Cas. 3, 2, 4: aedes, a free house, free dwelling (assigned to the use of ambassadors of friendly nations during their stay in Rome), Liv. 30, 17 fin.; 35, 23; 42, 6:

    lectulus,

    i. e. not shared with a wife, Cic. Att. 14, 13, 5: toga ( poet. for virilis toga), a man's (prop. of one who is his own master), Ov. F. 3, 771:

    vestis,

    id. ib. 3, 777:

    libera omnia sibi servare,

    to reserve to one's self full liberty, Plin. Ep. 1, 5.— Comp.:

    hoc liberiores et solutiores sumus, quod, etc.,

    Cic. Ac. 2, 3, 8:

    est finitimus oratori poëta, numeris astrictior paulo, verborum licentia liberior,

    id. de Or. 1, 16, 70:

    liberiores litterae,

    id. Att. 1, 13, 1:

    amicitia remissior esse debet et liberior et dulcior,

    freer, more unrestrained, more cheerful, id. Lael. 18 fin.:

    paulo liberior sententia,

    Quint. 4, 2, 121:

    liberior in utramque partem disputatio,

    id. 7, 2, 14:

    fusiores liberioresque numeri,

    id. 9, 4, 130:

    officia liberiora plenioraque,

    id. 6, 1, 9:

    (flumina) campo recepta Liberioris aquae,

    freer, less impeded, Ov. M. 1, 41; cf.:

    (Tiberinus) campo liberiore natat,

    freer, opener, id. F. 4, 292:

    liberiore frui caelo,

    freer, opener, id. M. 15, 301.— Sup.:

    liberrimum hominum genus, comici veteres tradunt, etc.,

    the frankest, most free-spoken, Quint. 12, 2, 22; cf.:

    liberrime Lolli,

    most frank, most ingenuous, Hor. Ep. 1, 18, 1:

    indignatio,

    id. Epod. 4, 10.—
    (β).
    Free or exempt from, void of; with ab:

    Mamertini vacui, expertes, soluti ac liberi fuerunt ab omni sumptu, molestia, munere,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 23; cf.:

    (consul) solutus a cupiditatibus, liber a delictis,

    id. Agr. 1, 9, 27:

    ab observando homine perverso liber,

    id. Att. 1, 13, 2:

    liber a tali irrisione Socrates, liber Aristo Chius,

    id. Ac. 2, 39, 123:

    ab omni animi perturbatione liber,

    id. Off. 1, 20, 67; id. N. D. 2, 21, 55:

    loca abdita et ab arbitris libera,

    id. Att. 15, 16, B:

    libera a ferro crura,

    Ov. P. 1, 6, 32:

    animus liber a partibus rei publicae,

    Sall. C. 4.—
    (γ).
    With abl.:

    animus omni liber curā et angore,

    free from, without, Cic. Fin. 1, 15:

    animus religione,

    Liv. 2, 36:

    animus cogitationibus aliis,

    Quint. 11, 2, 35:

    mens omnibus vitiis,

    id. 12, 1, 4; cf.:

    liberis odio et gratia mentibus,

    id. 5, 11, 37:

    omni liber metu,

    Liv. 7, 34:

    liber invidia,

    Quint. 12, 11, 7:

    equus carcere,

    Ov. Am. 2, 9, 20.—
    (δ).
    With gen. ( poet.):

    liber laborum,

    Hor. A. P. 212:

    fati gens Lydia,

    Verg. A. 10, 154:

    curarum,

    Luc. 4, 384. — Comp.:

    liberior campi,

    having a wider space, Stat. S. 4, 2, 24.—
    (ε).
    Liberum est, with subject-clause:

    quam (opinionem) sequi magis probantibus liberum est,

    it is free, permitted, allowable, Quint. 6, 3, 112; Plin. Ep. 1, 8:

    dies eligere certos liberum erat,

    Plin. 30, 2, 6, § 16.—So in abl. absol.:

    libero, quid firmaret mutaretve,

    Tac. A. 3, 60.
    II.
    In partic.
    A.
    Free, in a social point of view, not a slave (opp. servus;

    also to ingenuus): neque vendendam censes quae libera est,

    Ter. Ad. 2, 1, 40; cf. id. ib. v. 28:

    dis habeo gratiam quom aliquot affuerunt liberae, because slaves were not permitted to testify,

    id. And. 4, 4, 32; opp. ingenuus, free-born:

    quid ea? ingenuan' an festucā facta e servā liberast?

    Plaut. Mil. 1, 1, 14:

    in jure civili, qui est matre liberā, liber est,

    Cic. N. D. 3, 18, 45; id. Caecin. 36, 96:

    si neque censu, neque vindictā, nec testamento liber factus est (servus), non est liber,

    id. Top. 2, 10:

    quae (assentatio) non modo amico, sed ne libero quidem digna est,

    of a freeman, id. Lael. 24, 89; Quint. 11, 1, 43:

    liberorum hominum alii ingenui sunt, alii libertini,

    Gai. Inst. 1, 10; cf. sqq.: ex ancilla et libero jure gentium servus nascitur, id. ib. 1, 82; cf. § 85; Paul. Sent. 2, 24, 1 sqq.—
    B.
    Free, in a political point of view;

    said both of a people not under monarchical rule and of one not in subjection to another people,

    Cic. Rep. 1, 32, 48; cf.:

    ut ex nimia potentia principum oritur interitus principum, sic hunc nimis liberum populum libertas ipsa servitute afficit,

    id. ib. 1, 44, 68:

    liber populus,

    id. ib. 3, 34, 46:

    (Demaratus) vir liber ac fortis,

    democratic, republican, fond of liberty, id. ib. 2, 19, 34:

    civitates liberae atque immunes,

    free from service, Liv. 37, 55:

    provinciae civitatesque liberae,

    Suet. Vesp. 8:

    libera ac foederata oppida,

    id. Calig. 3:

    Roma patrem patriae Ciceronem libera dixit,

    Juv. 8, 244.—
    C.
    In a bad sense, esp. with reference to sensual pleasure, unbridled, unchecked, unrestrained, licentious:

    quam liber harum rerum multarum siet (Juppiter),

    Plaut. Am. prol. 105:

    adulescens imprudens et liber,

    Ter. Eun. 3, 1, 40; cf.:

    sit adulescentia liberior,

    somewhat freer, Cic. Cael. 18, 42:

    amores soluti et liberi,

    id. Rep. 4, 4, 4:

    consuetudo peccandi,

    id. Verr. 2, 3, 76, § 177.—Hence, adv.: lībĕrē, freely, unrestrictedly, without let or hinderance; frankly, openly, boldly:

    qui nihil dicit, nihil facit, nihil cogitat denique, nisi libenter ac libere,

    Cic. Par. 5, 1, 34:

    animus somno relaxatus solute movetur et libere,

    id. Div. 2, 48, 100:

    respirare,

    id. Quint. 11, 39:

    constanter et libere (me gessi),

    id. Att. 4, 16, 9:

    consilium dare,

    id. Lael. 13, 44:

    aliquid magis accusatorie quam libere dixisse,

    id. Verr. 2, 2, 72, § 176:

    omnia libere fingimus et impune,

    Quint. 6, 1, 43:

    ut ingredi libere (oratio), non ut licenter videatur errare,

    Cic. Or. 23, 77.— Comp.:

    liberius vivendi fuit potestas,

    Ter. And. 1, 1, 23:

    loqui,

    Cic. Planc. 13, 33:

    fortius liberiusque defendere,

    Quint. 12, 1, 21:

    liberius si Dixero quid,

    Hor. S. 1, 4, 103:

    maledicere,

    id. ib. 2, 8, 37:

    longius et liberius exseritur digitus,

    Quint. 11, 3, 92; cf. id. 11, 3, 97:

    ipsaque tellus Omnia liberius, nullo poscente, ferebat,

    freely, of itself, spontaneously, Verg. G. 1, 127.
    2.
    līber, ĕri ( gen. plur. liberūm, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 9; Turp. ap. Non. 495, 26; Cic. Verr. 2, 1, 15, § 40; 2, 1, 30, § 77; Tac. A. 2, 38; 3, 25 saep.; cf. Cic. Or. 46, 155;

    but also: liberorum,

    Cic. Verr. 2, 1, 30, § 76; 2, 5, 42, § 109), m. [1. liber], a child.
    I.
    Sing. (post-class. and rare):

    si quis maximam portionem libero relinquat,

    Cod. Just. 3, 28, 33; 5, 9, 8 fin.; Quint. Decl. 2, 8.—
    II.
    Plur., children (freq.; but in class. Lat. only of children with reference to their parents: pueri = children in general, as younger than adulescentes; cf. Krebs, Antibarb. p. 657 sq.).
    A.
    Lit.: liberorum genus, Enn. ap. Cic. Or. 46, 155 (Trag. v. 347 Vahl.): liberorum sibi quaesendum gratia, id. ap. Fest. p. 258 Müll. (Trag. v. 161 Vahl.):

    cum conjugibus et liberis,

    Cic. Att. 8, 2, 3:

    eum ex C. Fadii filiā liberos habuisse,

    id. ib. 16, 11, 1:

    liberos procreare,

    id. Tusc. 5, 37, 109:

    suscipere liberos,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 161:

    per liberos te precor,

    Hor. Epod. 5, 5:

    dulces,

    id. ib. 2, 40:

    parvuli,

    Quint. 2, 15, 8;

    opp. parentes,

    id. 11, 1, 82; 3, 7, 18; 26; 6, 1, 18; 6, 5 al.: mater quae liberos, quasi oculos (amisit), orba est, Sulp. ap. Paul. ex Fest. p. 182 Müll.: jus trium liberorum, under the emperors, a privilege enjoyed by those who had three legitimate children (it consisted in the permission to fill a public office before one's twenty-fifth year, and in freedom from personal burdens); this privilege was sometimes also bestowed on those who had fewer than three children, or even none at all; also of one child:

    non est sine liberis, cui vel unus filius unave filia est,

    Dig. 50, 16, 148; Plaut. Aul. 4, 10, 6; Ter. Hec. 2, 1, 15; id. Heaut. 1, 1, 99; id. And. 5, 3, 20; Cic. Phil. 1, 1, 2; id. de Imp. Pomp. 12, 33; id. Verr. 2, 1, 15, § 40; ib. 30, § 76 Zumpt; cf. also Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

    neque ejus legendam filiam (virginem Vestalem)... qui liberos tres haberet,

    Gell. 1, 12, 8:

    uxores duxerant, ex quibus plerique liberos habebant,

    Caes. B. C. 3, 110, 2.—Of grandchildren and great-grandchildren:

    liberorum appellatione nepotes et pronepotes ceterique qui ex his descendunt, continentur,

    Dig. 50, 16, 220; cf.:

    liberi usque ad trinepotem, ultra hos posteriores vocantur,

    ib. 38, 10, 10, § 7:

    habitus sis in liberum loco,

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 40.—
    2.
    Esp.
    (α).
    Of sons (opp. daughters):

    procreavit liberos septem totidemque filias,

    Hyg. Fab. 9.—
    (β).
    Of children in gen. = pueri:

    praecepta Chrysippi de liberorum educatione,

    Quint. 1, 11, 17; cf.: Catus aut de liberis educandis, the title of a book by Varro, v. Gell. 4, 19, 2; Macr. S. 3, 6, 5.—
    B.
    Transf., of animals, young:

    liberis orbas oves,

    Plaut. Capt. 4, 2, 38.—Comically:

    quaerunt litterae hae sibi liberos: alia aliam scandit,

    Plaut. Ps. 1, 1, 23.
    3.
    Līber, ĕri (Sabine collat. form, loebasius, acc. to Serv. Verg. G. 1, 7; cf. 1. liber, and libertas init.), m. [Gr. leibô, to pour; loibê, a drink - offering; Lat. libare], an old Italian deity, who presided over planting and fructification; afterwards identified with the Greek Bacchus:

    hunc dico Liberum Semelā natum, non eum, quem nostri majores auguste sancteque Liberum cum Cerere et Libera consecraverunt. Sed quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera: quod in Libera servant, in Libero non item,

    Cic. N. D. 2, 24, 62; cf. Serv. Verg. G. 1, 5; Cic. Leg. 2, 8, 19:

    tertio (invocabo) Cererem et Liberum, quod horum fructus maxime necessarii ad victum: ab his enim cibus et potio venit e fundo,

    Varr. R. R. 1, 1, 5:

    Liber et alma Ceres,

    Verg. G. 1, 7:

    ex aede Liberi,

    Cic. Verr. 2, 4, 57, § 128;

    in a pun with 1. liber,

    Plaut. Capt. 3, 4, 46; cf. id. Curc. 1, 2, 21; id. Stich. 5, 4, 17; so in a pun with liber, free:

    quiaque adeo me complevi flore Liberi, Magis libera uti lingua collibitum est mihi,

    Plaut. Cist. 1, 2, 8; cf.:

    salve, anime mi, lepos Liberi, ut veteris ego sum cupida, etc.,

    id. Curc. 1, 2, 3.— Connected with pater:

    sic factum, ut Libero patri repertori vitis hirci immolarentur,

    Varr. R. R. 1, 2, 19:

    Romulus et Liber pater,

    Hor. Ep. 2, 1, 5:

    per vestigia Liberi patris,

    Plin. 4, 10, 17, § 39:

    patre favente Libero fetis palmitibus,

    Col. 3, 21, 3:

    Libero patri in monte res divina celebratur,

    Macr. S. 1, 18, 4.—
    B.
    Meton., wine:

    illud, quod erat a deo donatum, nomine ipsius dei nuncupabant: ut cum fruges Cererem appellamus, vinum autem Liberum: ex quo illud Terentii (Eun. 4, 5, 6): sine Cerere et Libero friget Venus,

    Cic. N. D. 2, 23, 60:

    Liberum et Cererem pro vino et pane,

    Quint. 8, 6, 24; cf. also Plaut. Curc. 1, 2, 4 supra:

    sed pressum Calibus ducere Liberum Si gestis, etc.,

    Hor. C. 4, 12, 14:

    condita cum verax aperit praecordia Liber,

    id. S. 1, 4, 89.
    4.
    lĭber, bri, m. [Gr. lepein, to peel; lepos, lepis; cf. lobos], the inner bark or rind of a tree.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    obducuntur libro aut cortice trunci,

    Cic. N. D. 2, 47, 120:

    colligatae libris (arundines),

    Varr. R. R. 1, 8, 4:

    udoque docent (germen) inolescere libro,

    Verg. G. 2, 77:

    natam libro et silvestri subere clausam,

    id. A. 11, 554; id. E. 10, 67:

    quam denso fascia libro,

    Juv. 6, 263.—
    B.
    Esp., because the ancients used the bark or rind of trees to write upon; usually the thin rind of the Egyptian papyrus, on which the books of the Greeks and Romans were usually written (v. Dict. of Antiq. p. 587 sq.):

    antea non fuisse chartarum usum. In palmarum foliis primo scriptitatum, dein quarundam arborum libris,

    Plin. 13, 11, 21, § 69.—Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    Paper, parchment, or rolls of any substance used to write upon (cf.:

    charta, membrana): quasi quom in libro scribuntur calamo litterae,

    Plaut. Ps. 1, 5, 131.—
    B.
    Most freq. a book, work, treatise:

    Demetrii liber de concordia,

    Cic. Att. 8, 12, 6:

    quas (sententias) hoc libro exposui,

    id. Lael. 1, 3; cf. id. ib. 1, 5:

    dixi in eo libro, quem de rebus rusticis scripsi,

    id. de Sen. 15, 54:

    libros pervolutare,

    id. Att. 5, 12, 2:

    evolvere,

    id. Tusc. 1, 11, 24:

    volvere,

    id. Brut. 87, 298:

    legere,

    id. Fam. 6, 6, 8:

    edere,

    id. Fat. 1, 1:

    libri confectio,

    id. de Sen. 1, 1:

    tempus ad libros vacuum,

    id. Rep. 1, 9, 14:

    cujus (Platonis) in libris,

    id. ib. 1, 10, 16:

    in Graecorum libris,

    id. ib. 2, 11, 21:

    librum, si malus est, nequeo laudare,

    Juv. 3, 41:

    actorum libri,

    the official gazette, id. 9, 84; cf. 2, 136; and v. Dict. Antiq. s. v. Acta.—
    C.
    In partic.
    1.
    A division of a work a look:

    tres libri perfecti sunt de Natura Deorum,

    Cic. Div. 2, 1, 3:

    hi tres libri (de Officiis),

    id. Off. 3, 33, 121:

    sermo in novem libros distributus,

    id. Q. Fr. 3, 5, 1:

    dictum est in libro superiore,

    id. Off. 2, 13, 43 [p. 1058] sicut superiore libro continetur, Quint. 11, 1, 1:

    versus de libro Ennii annali sexto,

    id. 6, 3, 86:

    liber primus, secundus, tertius, etc.,

    id. 8, 1, 2; 10, 2, 20; 11, 1, 4 al. —Sometimes, in this latter case, liber is omitted:

    in T. Livii primo,

    Quint. 9, 2, 37:

    in tertio de Oratore,

    id. 9, 1, 26:

    legi tuum nuper quartum de Finibus,

    Cic. Tusc. 5, 11, 32.—
    2.
    In relig. or pub. law lang., a religious book, scriptures; a statute - book, code:

    decemviris adire libros jussis,

    i. e. the Sibylline books, Liv. 34, 55; 21, 62; 25, 12:

    se cum legeret libros, recordatum esse, etc.,

    Cic. N. D. 2, 4, 11:

    ut in libris est Etruscorum,

    id. Div. 2, 23, 50; id. Att. 9, 9, 3:

    caerimoniarum,

    rituals, Tac. A. 3, 38.—
    D.
    A list, catalogue, register, Cic. Verr. 2, 3, 71, § 167.—
    E.
    A letter, epistle, Nep. Lys. 4, 2; Plin. Ep. 2, 1, 5.—
    F.
    A rescript, decree (post-Aug.):

    liber principis severus et tamen moderatus,

    Plin. Ep. 5, 14, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Liber

  • 16 liber

    1.
    līber, ĕra, ĕrum (old form, loebesum et loebertatem antiqui dicebant liberum et libertatem. Ita Graeci loibên et leibein, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.; cf. 2. Liber), adj. [Gr. root liph-, liptô, to desire; cf. Sanscr. lub-dhas, desirous; Lat. libet, libido], that acts according to his own will and pleasure, is his own master; free, unrestricted, unrestrained, unimpeded, unshackled; independent, frank, open, bold (opp. servus, servilis).
    I.
    In gen.; constr. absol., with ab, the abl., and poet. also with gen.
    (α).
    Absol.:

    dictum est ab eruditissimis viris, nisi sapientem liberum esse neminem. Quid est enim libertas? Potestas vivendi ut velis,

    Cic. Par. 5, 1, 33:

    an ille mihi liber, cui mulier imperat, cui leges imponit, praescribit, jubet, vetat? etc.,

    id. ib. 5, 2, 36:

    ad scribendi licentiam liber,

    id. N. D. 1, 44, 123:

    agri immunes ac liberi,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 166:

    integro animo ac libero causam defendere,

    unprejudiced, unbiased, id. Sull. 31, 86:

    liberi ad causas solutique veniebant,

    not under obligations, not bribed, id. Verr. 2, 2, 78 § 192; cf.:

    libera lingua,

    Plaut. Cist. 1, 2, 9:

    cor liberum,

    id. Ep. 1, 2, 43:

    vocem liberam mittere adversus aliquem,

    Liv. 35, 32, 6:

    libera verba animi proferre,

    Juv. 4, 90: judicium [p. 1057] audientium relinquere integrum ac liberum, Cic. Div. 2, 72, 150:

    aliquid respuere ingenuo liberoque fastidio,

    id. Brut. 67, 236:

    libero tempore, cum soluta nobis est eligendi optio,

    id. Fin. 1, 10, 33:

    tibi uni vexatio direptioque sociorum impunita fuit ac libera,

    id. Cat. 1, 7, 18:

    pars quaestionum vaga et libera et late patens,

    id. de Or. 2, 16, 67:

    liberum arbitrium eis populo Romano permittente,

    Liv. 31, 11 fin.; cf. id. 37, 1, 5:

    mandata,

    full powers, unlimited authority, id. 37, 56; 38, 8:

    fenus,

    unlimited, id. 35, 7: custodia, free custody (i. e. confinement to a house or to a town), id. 24, 45; Vell. 1, 11, 1;

    v. custodia, II.: legatio, v. legatio: suffragia,

    the right of voting freely, Juv. 8, 211:

    locus,

    free from intruders, undisturbed, secure, Plaut. Poen. 1, 1, 49; 3, 2, 25; id. Cas. 3, 2, 4: aedes, a free house, free dwelling (assigned to the use of ambassadors of friendly nations during their stay in Rome), Liv. 30, 17 fin.; 35, 23; 42, 6:

    lectulus,

    i. e. not shared with a wife, Cic. Att. 14, 13, 5: toga ( poet. for virilis toga), a man's (prop. of one who is his own master), Ov. F. 3, 771:

    vestis,

    id. ib. 3, 777:

    libera omnia sibi servare,

    to reserve to one's self full liberty, Plin. Ep. 1, 5.— Comp.:

    hoc liberiores et solutiores sumus, quod, etc.,

    Cic. Ac. 2, 3, 8:

    est finitimus oratori poëta, numeris astrictior paulo, verborum licentia liberior,

    id. de Or. 1, 16, 70:

    liberiores litterae,

    id. Att. 1, 13, 1:

    amicitia remissior esse debet et liberior et dulcior,

    freer, more unrestrained, more cheerful, id. Lael. 18 fin.:

    paulo liberior sententia,

    Quint. 4, 2, 121:

    liberior in utramque partem disputatio,

    id. 7, 2, 14:

    fusiores liberioresque numeri,

    id. 9, 4, 130:

    officia liberiora plenioraque,

    id. 6, 1, 9:

    (flumina) campo recepta Liberioris aquae,

    freer, less impeded, Ov. M. 1, 41; cf.:

    (Tiberinus) campo liberiore natat,

    freer, opener, id. F. 4, 292:

    liberiore frui caelo,

    freer, opener, id. M. 15, 301.— Sup.:

    liberrimum hominum genus, comici veteres tradunt, etc.,

    the frankest, most free-spoken, Quint. 12, 2, 22; cf.:

    liberrime Lolli,

    most frank, most ingenuous, Hor. Ep. 1, 18, 1:

    indignatio,

    id. Epod. 4, 10.—
    (β).
    Free or exempt from, void of; with ab:

    Mamertini vacui, expertes, soluti ac liberi fuerunt ab omni sumptu, molestia, munere,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 23; cf.:

    (consul) solutus a cupiditatibus, liber a delictis,

    id. Agr. 1, 9, 27:

    ab observando homine perverso liber,

    id. Att. 1, 13, 2:

    liber a tali irrisione Socrates, liber Aristo Chius,

    id. Ac. 2, 39, 123:

    ab omni animi perturbatione liber,

    id. Off. 1, 20, 67; id. N. D. 2, 21, 55:

    loca abdita et ab arbitris libera,

    id. Att. 15, 16, B:

    libera a ferro crura,

    Ov. P. 1, 6, 32:

    animus liber a partibus rei publicae,

    Sall. C. 4.—
    (γ).
    With abl.:

    animus omni liber curā et angore,

    free from, without, Cic. Fin. 1, 15:

    animus religione,

    Liv. 2, 36:

    animus cogitationibus aliis,

    Quint. 11, 2, 35:

    mens omnibus vitiis,

    id. 12, 1, 4; cf.:

    liberis odio et gratia mentibus,

    id. 5, 11, 37:

    omni liber metu,

    Liv. 7, 34:

    liber invidia,

    Quint. 12, 11, 7:

    equus carcere,

    Ov. Am. 2, 9, 20.—
    (δ).
    With gen. ( poet.):

    liber laborum,

    Hor. A. P. 212:

    fati gens Lydia,

    Verg. A. 10, 154:

    curarum,

    Luc. 4, 384. — Comp.:

    liberior campi,

    having a wider space, Stat. S. 4, 2, 24.—
    (ε).
    Liberum est, with subject-clause:

    quam (opinionem) sequi magis probantibus liberum est,

    it is free, permitted, allowable, Quint. 6, 3, 112; Plin. Ep. 1, 8:

    dies eligere certos liberum erat,

    Plin. 30, 2, 6, § 16.—So in abl. absol.:

    libero, quid firmaret mutaretve,

    Tac. A. 3, 60.
    II.
    In partic.
    A.
    Free, in a social point of view, not a slave (opp. servus;

    also to ingenuus): neque vendendam censes quae libera est,

    Ter. Ad. 2, 1, 40; cf. id. ib. v. 28:

    dis habeo gratiam quom aliquot affuerunt liberae, because slaves were not permitted to testify,

    id. And. 4, 4, 32; opp. ingenuus, free-born:

    quid ea? ingenuan' an festucā facta e servā liberast?

    Plaut. Mil. 1, 1, 14:

    in jure civili, qui est matre liberā, liber est,

    Cic. N. D. 3, 18, 45; id. Caecin. 36, 96:

    si neque censu, neque vindictā, nec testamento liber factus est (servus), non est liber,

    id. Top. 2, 10:

    quae (assentatio) non modo amico, sed ne libero quidem digna est,

    of a freeman, id. Lael. 24, 89; Quint. 11, 1, 43:

    liberorum hominum alii ingenui sunt, alii libertini,

    Gai. Inst. 1, 10; cf. sqq.: ex ancilla et libero jure gentium servus nascitur, id. ib. 1, 82; cf. § 85; Paul. Sent. 2, 24, 1 sqq.—
    B.
    Free, in a political point of view;

    said both of a people not under monarchical rule and of one not in subjection to another people,

    Cic. Rep. 1, 32, 48; cf.:

    ut ex nimia potentia principum oritur interitus principum, sic hunc nimis liberum populum libertas ipsa servitute afficit,

    id. ib. 1, 44, 68:

    liber populus,

    id. ib. 3, 34, 46:

    (Demaratus) vir liber ac fortis,

    democratic, republican, fond of liberty, id. ib. 2, 19, 34:

    civitates liberae atque immunes,

    free from service, Liv. 37, 55:

    provinciae civitatesque liberae,

    Suet. Vesp. 8:

    libera ac foederata oppida,

    id. Calig. 3:

    Roma patrem patriae Ciceronem libera dixit,

    Juv. 8, 244.—
    C.
    In a bad sense, esp. with reference to sensual pleasure, unbridled, unchecked, unrestrained, licentious:

    quam liber harum rerum multarum siet (Juppiter),

    Plaut. Am. prol. 105:

    adulescens imprudens et liber,

    Ter. Eun. 3, 1, 40; cf.:

    sit adulescentia liberior,

    somewhat freer, Cic. Cael. 18, 42:

    amores soluti et liberi,

    id. Rep. 4, 4, 4:

    consuetudo peccandi,

    id. Verr. 2, 3, 76, § 177.—Hence, adv.: lībĕrē, freely, unrestrictedly, without let or hinderance; frankly, openly, boldly:

    qui nihil dicit, nihil facit, nihil cogitat denique, nisi libenter ac libere,

    Cic. Par. 5, 1, 34:

    animus somno relaxatus solute movetur et libere,

    id. Div. 2, 48, 100:

    respirare,

    id. Quint. 11, 39:

    constanter et libere (me gessi),

    id. Att. 4, 16, 9:

    consilium dare,

    id. Lael. 13, 44:

    aliquid magis accusatorie quam libere dixisse,

    id. Verr. 2, 2, 72, § 176:

    omnia libere fingimus et impune,

    Quint. 6, 1, 43:

    ut ingredi libere (oratio), non ut licenter videatur errare,

    Cic. Or. 23, 77.— Comp.:

    liberius vivendi fuit potestas,

    Ter. And. 1, 1, 23:

    loqui,

    Cic. Planc. 13, 33:

    fortius liberiusque defendere,

    Quint. 12, 1, 21:

    liberius si Dixero quid,

    Hor. S. 1, 4, 103:

    maledicere,

    id. ib. 2, 8, 37:

    longius et liberius exseritur digitus,

    Quint. 11, 3, 92; cf. id. 11, 3, 97:

    ipsaque tellus Omnia liberius, nullo poscente, ferebat,

    freely, of itself, spontaneously, Verg. G. 1, 127.
    2.
    līber, ĕri ( gen. plur. liberūm, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 9; Turp. ap. Non. 495, 26; Cic. Verr. 2, 1, 15, § 40; 2, 1, 30, § 77; Tac. A. 2, 38; 3, 25 saep.; cf. Cic. Or. 46, 155;

    but also: liberorum,

    Cic. Verr. 2, 1, 30, § 76; 2, 5, 42, § 109), m. [1. liber], a child.
    I.
    Sing. (post-class. and rare):

    si quis maximam portionem libero relinquat,

    Cod. Just. 3, 28, 33; 5, 9, 8 fin.; Quint. Decl. 2, 8.—
    II.
    Plur., children (freq.; but in class. Lat. only of children with reference to their parents: pueri = children in general, as younger than adulescentes; cf. Krebs, Antibarb. p. 657 sq.).
    A.
    Lit.: liberorum genus, Enn. ap. Cic. Or. 46, 155 (Trag. v. 347 Vahl.): liberorum sibi quaesendum gratia, id. ap. Fest. p. 258 Müll. (Trag. v. 161 Vahl.):

    cum conjugibus et liberis,

    Cic. Att. 8, 2, 3:

    eum ex C. Fadii filiā liberos habuisse,

    id. ib. 16, 11, 1:

    liberos procreare,

    id. Tusc. 5, 37, 109:

    suscipere liberos,

    id. Verr. 2, 3, 69, § 161:

    per liberos te precor,

    Hor. Epod. 5, 5:

    dulces,

    id. ib. 2, 40:

    parvuli,

    Quint. 2, 15, 8;

    opp. parentes,

    id. 11, 1, 82; 3, 7, 18; 26; 6, 1, 18; 6, 5 al.: mater quae liberos, quasi oculos (amisit), orba est, Sulp. ap. Paul. ex Fest. p. 182 Müll.: jus trium liberorum, under the emperors, a privilege enjoyed by those who had three legitimate children (it consisted in the permission to fill a public office before one's twenty-fifth year, and in freedom from personal burdens); this privilege was sometimes also bestowed on those who had fewer than three children, or even none at all; also of one child:

    non est sine liberis, cui vel unus filius unave filia est,

    Dig. 50, 16, 148; Plaut. Aul. 4, 10, 6; Ter. Hec. 2, 1, 15; id. Heaut. 1, 1, 99; id. And. 5, 3, 20; Cic. Phil. 1, 1, 2; id. de Imp. Pomp. 12, 33; id. Verr. 2, 1, 15, § 40; ib. 30, § 76 Zumpt; cf. also Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5:

    neque ejus legendam filiam (virginem Vestalem)... qui liberos tres haberet,

    Gell. 1, 12, 8:

    uxores duxerant, ex quibus plerique liberos habebant,

    Caes. B. C. 3, 110, 2.—Of grandchildren and great-grandchildren:

    liberorum appellatione nepotes et pronepotes ceterique qui ex his descendunt, continentur,

    Dig. 50, 16, 220; cf.:

    liberi usque ad trinepotem, ultra hos posteriores vocantur,

    ib. 38, 10, 10, § 7:

    habitus sis in liberum loco,

    Cic. Verr. 2, 1, 15, § 40.—
    2.
    Esp.
    (α).
    Of sons (opp. daughters):

    procreavit liberos septem totidemque filias,

    Hyg. Fab. 9.—
    (β).
    Of children in gen. = pueri:

    praecepta Chrysippi de liberorum educatione,

    Quint. 1, 11, 17; cf.: Catus aut de liberis educandis, the title of a book by Varro, v. Gell. 4, 19, 2; Macr. S. 3, 6, 5.—
    B.
    Transf., of animals, young:

    liberis orbas oves,

    Plaut. Capt. 4, 2, 38.—Comically:

    quaerunt litterae hae sibi liberos: alia aliam scandit,

    Plaut. Ps. 1, 1, 23.
    3.
    Līber, ĕri (Sabine collat. form, loebasius, acc. to Serv. Verg. G. 1, 7; cf. 1. liber, and libertas init.), m. [Gr. leibô, to pour; loibê, a drink - offering; Lat. libare], an old Italian deity, who presided over planting and fructification; afterwards identified with the Greek Bacchus:

    hunc dico Liberum Semelā natum, non eum, quem nostri majores auguste sancteque Liberum cum Cerere et Libera consecraverunt. Sed quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera: quod in Libera servant, in Libero non item,

    Cic. N. D. 2, 24, 62; cf. Serv. Verg. G. 1, 5; Cic. Leg. 2, 8, 19:

    tertio (invocabo) Cererem et Liberum, quod horum fructus maxime necessarii ad victum: ab his enim cibus et potio venit e fundo,

    Varr. R. R. 1, 1, 5:

    Liber et alma Ceres,

    Verg. G. 1, 7:

    ex aede Liberi,

    Cic. Verr. 2, 4, 57, § 128;

    in a pun with 1. liber,

    Plaut. Capt. 3, 4, 46; cf. id. Curc. 1, 2, 21; id. Stich. 5, 4, 17; so in a pun with liber, free:

    quiaque adeo me complevi flore Liberi, Magis libera uti lingua collibitum est mihi,

    Plaut. Cist. 1, 2, 8; cf.:

    salve, anime mi, lepos Liberi, ut veteris ego sum cupida, etc.,

    id. Curc. 1, 2, 3.— Connected with pater:

    sic factum, ut Libero patri repertori vitis hirci immolarentur,

    Varr. R. R. 1, 2, 19:

    Romulus et Liber pater,

    Hor. Ep. 2, 1, 5:

    per vestigia Liberi patris,

    Plin. 4, 10, 17, § 39:

    patre favente Libero fetis palmitibus,

    Col. 3, 21, 3:

    Libero patri in monte res divina celebratur,

    Macr. S. 1, 18, 4.—
    B.
    Meton., wine:

    illud, quod erat a deo donatum, nomine ipsius dei nuncupabant: ut cum fruges Cererem appellamus, vinum autem Liberum: ex quo illud Terentii (Eun. 4, 5, 6): sine Cerere et Libero friget Venus,

    Cic. N. D. 2, 23, 60:

    Liberum et Cererem pro vino et pane,

    Quint. 8, 6, 24; cf. also Plaut. Curc. 1, 2, 4 supra:

    sed pressum Calibus ducere Liberum Si gestis, etc.,

    Hor. C. 4, 12, 14:

    condita cum verax aperit praecordia Liber,

    id. S. 1, 4, 89.
    4.
    lĭber, bri, m. [Gr. lepein, to peel; lepos, lepis; cf. lobos], the inner bark or rind of a tree.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    obducuntur libro aut cortice trunci,

    Cic. N. D. 2, 47, 120:

    colligatae libris (arundines),

    Varr. R. R. 1, 8, 4:

    udoque docent (germen) inolescere libro,

    Verg. G. 2, 77:

    natam libro et silvestri subere clausam,

    id. A. 11, 554; id. E. 10, 67:

    quam denso fascia libro,

    Juv. 6, 263.—
    B.
    Esp., because the ancients used the bark or rind of trees to write upon; usually the thin rind of the Egyptian papyrus, on which the books of the Greeks and Romans were usually written (v. Dict. of Antiq. p. 587 sq.):

    antea non fuisse chartarum usum. In palmarum foliis primo scriptitatum, dein quarundam arborum libris,

    Plin. 13, 11, 21, § 69.—Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    Paper, parchment, or rolls of any substance used to write upon (cf.:

    charta, membrana): quasi quom in libro scribuntur calamo litterae,

    Plaut. Ps. 1, 5, 131.—
    B.
    Most freq. a book, work, treatise:

    Demetrii liber de concordia,

    Cic. Att. 8, 12, 6:

    quas (sententias) hoc libro exposui,

    id. Lael. 1, 3; cf. id. ib. 1, 5:

    dixi in eo libro, quem de rebus rusticis scripsi,

    id. de Sen. 15, 54:

    libros pervolutare,

    id. Att. 5, 12, 2:

    evolvere,

    id. Tusc. 1, 11, 24:

    volvere,

    id. Brut. 87, 298:

    legere,

    id. Fam. 6, 6, 8:

    edere,

    id. Fat. 1, 1:

    libri confectio,

    id. de Sen. 1, 1:

    tempus ad libros vacuum,

    id. Rep. 1, 9, 14:

    cujus (Platonis) in libris,

    id. ib. 1, 10, 16:

    in Graecorum libris,

    id. ib. 2, 11, 21:

    librum, si malus est, nequeo laudare,

    Juv. 3, 41:

    actorum libri,

    the official gazette, id. 9, 84; cf. 2, 136; and v. Dict. Antiq. s. v. Acta.—
    C.
    In partic.
    1.
    A division of a work a look:

    tres libri perfecti sunt de Natura Deorum,

    Cic. Div. 2, 1, 3:

    hi tres libri (de Officiis),

    id. Off. 3, 33, 121:

    sermo in novem libros distributus,

    id. Q. Fr. 3, 5, 1:

    dictum est in libro superiore,

    id. Off. 2, 13, 43 [p. 1058] sicut superiore libro continetur, Quint. 11, 1, 1:

    versus de libro Ennii annali sexto,

    id. 6, 3, 86:

    liber primus, secundus, tertius, etc.,

    id. 8, 1, 2; 10, 2, 20; 11, 1, 4 al. —Sometimes, in this latter case, liber is omitted:

    in T. Livii primo,

    Quint. 9, 2, 37:

    in tertio de Oratore,

    id. 9, 1, 26:

    legi tuum nuper quartum de Finibus,

    Cic. Tusc. 5, 11, 32.—
    2.
    In relig. or pub. law lang., a religious book, scriptures; a statute - book, code:

    decemviris adire libros jussis,

    i. e. the Sibylline books, Liv. 34, 55; 21, 62; 25, 12:

    se cum legeret libros, recordatum esse, etc.,

    Cic. N. D. 2, 4, 11:

    ut in libris est Etruscorum,

    id. Div. 2, 23, 50; id. Att. 9, 9, 3:

    caerimoniarum,

    rituals, Tac. A. 3, 38.—
    D.
    A list, catalogue, register, Cic. Verr. 2, 3, 71, § 167.—
    E.
    A letter, epistle, Nep. Lys. 4, 2; Plin. Ep. 2, 1, 5.—
    F.
    A rescript, decree (post-Aug.):

    liber principis severus et tamen moderatus,

    Plin. Ep. 5, 14, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > liber

  • 17 naticidium

    nātĭcīdĭum or ‡ gnātĭcīdĭum, ii, n. [natus-caedo], the murdering of one's son or child, child-murder: gnaticidium, teknoktonia, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > naticidium

  • 18 parvolus

    parvŭlus or parvŏlus, a, um, adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.):

    ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,

    Cic. Inv. 2, 3, 10:

    parvola magni formica laboris,

    Hor. S. 1, 1, 33:

    parvula, pumilis,

    Lucr. 4, 1162:

    impulsio,

    Cic. Inv. 2, 8, 25:

    res,

    id. Quint. 16, 53:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8:

    stridor,

    Plin. 17, 24, 37, § 221:

    res,

    Hor. Ep. 1, 18, 29:

    tuta et parvola laudo,

    id. ib. 15, 42:

    proelium,

    a skirmish, Caes. B. G. 2, 30:

    detrimentum,

    id. ib. 5, 50:

    causa,

    Lucr. 4, 193.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8:

    parvula (soror),

    id. Eun. 3, 3, 18:

    segmentatis dormisset parvula cunis,

    when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.:

    a parvulā aetate,

    Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child:

    si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,

    Verg. A. 4, 328; cf.:

    rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,

    Juv. 5, 138:

    parvulus enim natus est nobis,

    Vulg. Isa. 9, 6:

    exceptis parvulis,

    id. Matt. 14, 24.—Of animals:

    (ursi) parvuli excepti,

    Caes. B. G. 6, 28, 4.—
    B.
    Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing:

    quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!

    Plaut. Ps. 3, 1, 17.—
    C.
    Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.):

    aut nihil aut parvulum,

    Cels. 7, 18, 32:

    parvulum referret, an, etc.,

    Plin. Ep. 8, 14, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > parvolus

  • 19 parvulus

    parvŭlus or parvŏlus, a, um, adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.):

    ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est,

    Cic. Inv. 2, 3, 10:

    parvola magni formica laboris,

    Hor. S. 1, 1, 33:

    parvula, pumilis,

    Lucr. 4, 1162:

    impulsio,

    Cic. Inv. 2, 8, 25:

    res,

    id. Quint. 16, 53:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8:

    stridor,

    Plin. 17, 24, 37, § 221:

    res,

    Hor. Ep. 1, 18, 29:

    tuta et parvola laudo,

    id. ib. 15, 42:

    proelium,

    a skirmish, Caes. B. G. 2, 30:

    detrimentum,

    id. ib. 5, 50:

    causa,

    Lucr. 4, 193.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8:

    parvula (soror),

    id. Eun. 3, 3, 18:

    segmentatis dormisset parvula cunis,

    when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.:

    a parvulā aetate,

    Just. 12, 4.—Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child:

    si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas,

    Verg. A. 4, 328; cf.:

    rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas,

    Juv. 5, 138:

    parvulus enim natus est nobis,

    Vulg. Isa. 9, 6:

    exceptis parvulis,

    id. Matt. 14, 24.—Of animals:

    (ursi) parvuli excepti,

    Caes. B. G. 6, 28, 4.—
    B.
    Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing:

    quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus!

    Plaut. Ps. 3, 1, 17.—
    C.
    Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.—Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.):

    aut nihil aut parvulum,

    Cels. 7, 18, 32:

    parvulum referret, an, etc.,

    Plin. Ep. 8, 14, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > parvulus

  • 20 praegnatio

    praegnātĭo, ōnis, f. [praegnas], a getting with child or with young, a making pregnant; a being with child or with young, pregnancy (ante- and post-class.).
    I.
    Lit., App. M. 1, p. 106, 21.—Of animals, Varr. R. R. 2, 1.—
    B.
    Transf., of plants, Varr. R. R. 1, 44.—
    II.
    Trop., the cause of fertility, the universal productiveness of nature:

    o naturarum omnium fecunda praegnatio,

    App. Trismeg. p. 101, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > praegnatio

См. также в других словарях:

  • Child labor — is the employment of children at regular and sustained labour. This practice is considered exploitative by many countries and international organizations. Child labour was utilized to varying extents through most of history, but entered public… …   Wikipedia

  • Child discipline — is the set of rules, rewards and punishments administered to teach self control, increase desirable behaviors and decrease undesirable behaviors in children. In its most general sense, discipline refers to systematic instruction given to a… …   Wikipedia

  • child — n pl chil·dren 1: a son or daughter of any age and usu. including one formally adopted compare issue ◇ The word child as used in a statute or will is often held to include a stepchild, an illegitimate child, a person for whom one stands in loco… …   Law dictionary

  • Child sexuality — is the sexual feelings, behaviors, and development of children. Contents 1 Freud 2 Child sexualization 3 Research 3.1 Early research …   Wikipedia

  • Child life specialist — Child life specialists are pediatric health care professionals who work with patients, their family and others involved in the child’s care in order to help them manage stress and understand medical and various procedures.[1] The objectives of… …   Wikipedia

  • Child benefit — (children s allowance) is a social security payment disbursed to the parents or guardians of children. Child benefit is means tested in some countries. Contents 1 Australia 2 Ireland 3 Japan 4 Swed …   Wikipedia

  • Child and family services — is a government and/or non profit organisation designed to better the well being of individuals who come from unfortunate situations, environmental or biological. People who seek or are sought after to participate in these services, usually do… …   Wikipedia

  • Child labour in the diamond industry — is a widely reported and criticized issue on diamond industry for using child labour in diamond mines and polishing procedures in poor conditions mainly in India and Africa. In these mines, children come in contact with minerals, oil and… …   Wikipedia

  • Child of Eden — European cover art Developer(s) Q Entertainment Publisher(s) Ubisoft …   Wikipedia

  • child — child; Children Progeny; offspring of parentage. Unborn or recently born human being. Wilson v. Weaver, 358 F.Supp. 1147, 1154. At common law one who had not attained the age of fourteen years, though the meaning now varies in different statutes; …   Black's law dictionary

  • child — child; Children Progeny; offspring of parentage. Unborn or recently born human being. Wilson v. Weaver, 358 F.Supp. 1147, 1154. At common law one who had not attained the age of fourteen years, though the meaning now varies in different statutes; …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»